Naailes, niks voor mij...

Naailes, het zit al een tijdje in de lift onder de jonge madammen van mijn leeftijd. Niks voor mij dacht ik dan, mijn vriendinnen die het volgden mochten allemaal op hetzelfde moment hetzelfde sjakoske maken, en dan nog volgens die ene methode die ge daar aangeleerd krijgt. Nee, op naailes daar kregen ze me niet.

Maar gelukkig gaat het er niet overal zo aan toe. Zo bleek toch toen een collega vorig jaar vertelde dat ze bij hen op naailes kinderkledij allerlei zaken vrij konden naaien en ontwerpen, en de kleertjes die ze meebracht waren op zijn zachts gezegd "schoon gerief".

Toen diezelfde collega eind vorig schooljaar voorstelde om samen met een aantal anderen naar de avondles kinderkledij te gaan kon ik niet weigeren, zo'n schoone kleerkes wil ik zelf ook wel maken!

Zo gezegd, zo gedaan en na 2 naaisessies ben ik opgetogen. Alles viel heel goed mee, de lokalen zijn ruim, de machines zijn ok en 't is gezellig en ontspannen werken op uw eigen tempo. De lesgeefster is vriendelijk en behulpzaam, ze assisteert u als ge iets nieuws wilt leren, helpt bij het aanpassen van uw patroon en heeft nog een goede smaak qua kledij ook.
Allen daarheen dus!

In de 2 weekjes les maakte in al 2 zaken: een broekske en een dinopakske, allebei geïnspireerd door een modelleke van in den ottobre

't broekske (ottobre 6/2009)
De rode velours komt van 't stoffenspektakel, de voeringstof van Ikea.

Het dinopaksken (ottobre 4/2009)
De groene velours komt van het stoffenwinkeltje in Wakken, de voeringstof van het stoffenspektakel, de pressions van een grabbelbak in een oud fourniturenwinkeltje in Tielt.